ព្រះពុទ្ធជាក្សេត្រករ ?
អានចំណងជើងហើយគិតយ៉ាងម៉េចដែរ?
ខ្ញុំមិនមែននិយាយលេងទេណា ព្រះអង្គត្រាស់ដោយព្រះអង្គឯងតែម្ដងថា ព្រះអង្គជាអ្នកធ្វើស្រែដែរ ថែមទាំងបានរៀបរាប់អំពីប្រដាប់ប្រដាធ្វើស្រែថែមទៀតផង ។ គាថាដែលព្រះអង្គត្រាស់ក្នុងព្រះសូត្រនេះហើយដែលព្រះសង្ឃនិយមសូត្រក្នុងពិធីច្រត់ព្រះនង្គ័លដែលជាព្រះរាជប្រពៃណី ។
សូមអញ្ជើញសាធុជន មានចិត្តជ្រះថ្លា សិក្សាសេចក្ដីក្នុងព្រះសូត្រដូចតទៅនេះ
———————-
កណ្ដាលជំនុំសង្ឃអរហន្ដខីណាស្រពកាលធ្វើបឋមសង្គីតិ ព្រះអានន្ទពុទ្ធអនុជាមានសង្ឃដីកាថា នាសម័យដែលព្រះបរមសាស្ដាប្រថាប់នៅក្នុងភូមិព្រាហ្មណ៍ឈ្មោះឯកនាលា ក្នុងទក្ខិណាគិរីជនបទ នាទិសខាងត្បូងនៃដែនមគធៈ ។ ក្នុងសាយណ្ហសម័យនៃរដូវសាបព្រោះ ព្រះអង្គស្ដេចយាងទៅកាន់កន្លែងដែលកសិភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍កំពុងលៀងភ្ញៀវក្នុងរដូវធ្វើស្រែ គ្រានោះ ព្រាហ្មណ៍បានពោលនឹងព្រះមានព្រះភាគថា បពិត្រព្រះសមណៈ ខ្ញុំព្រះអង្គភ្ជួរនិងព្រោះ លុះភ្ជួរនិងព្រោះហើយទើបបរិភោគ ចូរព្រះអង្គភ្ជួរហើយ ព្រោះហើយ ទើបបរិភោគចុះ ។
ភ. តថាគតភ្ជួរផង ព្រោះផង រួចហើយទើបបរិភោគដែរ ។
ព្រា. ខ្ញុំព្រះអង្គមិនឃើញនឹម នង្គ័ល ផាល ជន្លួញ ឬគោរបស់ព្រះអង្គទេ តែព្រះអង្គបែរជាពោលថា ព្រះអង្គភ្ជួរផងព្រោះផង រួចហើយទើបបរិភោគដែរ ។ តើយើងខ្ញុំនឹងដឹងនូវការភ្ជួររបស់ព្រះអង្គដូចម្ដេចបាន ?
ព្រះដ៏មានព្រះភាគត្រាស់តបទៅព្រាហ្មណ៍វិញថា៖
“សទ្ធាជាពូជ តបៈជាភ្លៀង បញ្ញារបស់តថាគតជានឹមនិងនង្គ័ល ហិរិជាយាមនង្គ័ល ចិត្តជាខ្សែ សតិរបស់តថាគតជាផាលនិងជន្លួញ តថាគតគ្រប់គ្រងកាយ គ្រប់គ្រងវាចា ជាអ្នកសង្រួមក្នុងការបរិភោគអាហារ តថាគតធ្វើនូវការជម្រះស្មៅដោយសច្ចៈ សោរច្ចៈរបស់តថាគតជាគ្រឿងឱ្យសម្រេចការងារ សេចក្ដីព្យាយាមរបស់តថាគតជាគ្រឿងនាំធុរៈទៅសមបំណង នាំទៅកាន់ទីក្សេមចាកយោគៈ មិនត្រឡប់ថយក្រោយ ដែលបុគ្គលទៅហើយ មិនសោកសៅ ។ ស្រែនោះតថាគតបានធ្វើយ៉ាងនេះ ស្រែដែលតថាគតធ្វើនោះបានទទួលផលជាអមតៈ(និព្វាន) បុគ្គលធ្វើស្រែនោះហើយ រមែងរួចចាកទុក្ខទាំងពួង” ។(គាថាសូត្រក្នុងពិធីច្រត់ព្រះនង្គ័ល)
ព្រាហ្មណ៍បានក្រាបបង្គំទូលថា ព្រះគោតមដ៏ចម្រើនជាអ្នកធ្វើស្រែដ៏ល្អ ចូរបរិភាគចុះ ព្រះគោតមដ៏ចម្រើនភ្ជួរស្រែដែលបានទទួលផលជាអមតៈ ។
Some episode of conversation:
Brah. “O recluse, I plow and sow, and having plowed and sown, I eat. You also, recluse, should plow and sow; and having plowed and sown, you should eat.”
Buddha. “I too, Brahmin, plow and sow; and having plowed and sown, I eat.”
Brah. “We see neither yoke, nor plow, nor plowshare, nor goad, nor oxen of the Venerable Gotama, and yet you say: ‘I too, Brahmin, plow and sow; and having plowed and sown, I eat.’
The Buddha replied, ‘Confidence is the seed; self-control the rein; wisdom my yoke and plow; modesty is my pole; mind is the robe; mindfulness my plowshare and goad.
Bodily action is well-guarded, speech is well-guarded, moderate in food, I make truth the destroyer of weeds and calm my release.
Exertion is my yoked-oxen which carry me towards Nibbana. It goes onward without returning; having gone there one has no regrets.
In this way my plowing is done; it bears the fruit of immortality. Having accomplished this plowing, one becomes free from all suffering.”
———————-
(សេចក្ដីបន្ដ ព្រះអង្គមិនសោយទេ បើប្រាថ្នាសេចក្ដីពិស្ដារ សូមរកអានតាមប្រភពនេះចុះ សេចក្ដីភាគអង់គ្លេសសូមជូនជាកិត្តិយសដល់ thus we heard ឯវម្មេ សុតំ )
ប្រភពៈ ព្រះត្រៃបិដកភាគ ៣០ ព្រាហ្មណសំយុត្ត កសិសូត្រ ខ ១៥០, ទំព័រ ១១៥
តាអារាមប៊យ
២១ មេសា ២០១៨
Facebook Comments
Copyright ©2007- 2024 វត្តខេមររតនារាម-WatKhemaraRatanaRam | 3606 47th Street, San Diego, Ca 92105 (U.S.A.) ការផ្សាយរបស់ពុទ្ធិកសមាគមខ្មែរ វត្តខេមររតនារាម ប្រចាំក្រុង សាន់ ឌីអេហ្គោ