Category: ធម្មាចារ្យ ឆឹង កាន

→ទឹកមួយប្រលង់កុំក្បង់នឹងដៃ នាំឱ្យចង្រៃល្អក់វរវឹកគួរលុតជង្គង់បង្អោនក្រេបផឹក មេ្ដចបានមួយក្អឹកបំបាត់ខះក។ →ជីវិតមានតិចកុំបិចធើ្វបាប ថ្នាក់ថ្នមសុខភាពសម្រាប់សាងល្អសន្សំរឿងស្អាតសង្វាតធម៌ស ឱ្យដូចជាស្កររក្សារសផ្អែម។ →ទឹកស្អុយទឹកជ្រាំផ្សំបានជាជី គ្រាប់ស្វាយចន្ទីលីងទទួលភ្ញៀវតុត្រីស្អុយត្រីហើមផ្សំធើ្វប្រហុក ធម៌នៅនឹងមុខសំកុកដល់ណា។ →លុយអើយៗលុយ មិនក្រអូបមិនស្អុយ ជាទីរាប់អានទំរាំលុយដាច ធើ្វម្ចាស់ប៉ុន្មាន រ៉ាប់ចេះតែបាន ឥតមានប្រកែក។ →ទោះវិនទោះខ្វាក់ អ្នកមានផុតថ្នាក់ ឬធុនដងវែក ឱ្យតែស្មោះស្ម័ត្រប្រាក់មិនដែលស្រែក ទល់ខ្លួនរហែក…

→អត្តភាពជាមនុស្សពេញហៅក្រ កើតដោយផលល្អដែលយើងបានកសាងសន្សំយ៉ាងចំណាន នាំយើងឱ្យបានភពជាមនុស្ស។ →ក្រពីរគឺជីវិតការរស់នៅ រស់ហើយត្រង់ផ្លូវនៃសប្បុរសសន្សំសុចរិតឥតមានខ្ចោះ នេះពិតជារស់ហើយល្អផង។ →[ដល់ក្រទីបីបានស្ដាប់ ព្រះធម៌ជាច្បាប់ឥតសៅហ្មងព្រះធម៌យូរៗទើបមានម្ដង ក្រក្រៃកន្លងប្រាកដពិត។ →ទីបួនកម្រក្រក្រៃណាស់ គឺក្របានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធប្រសើរលើសលោកជោគវិសុទ្ធ ឆ្លងផុតងងឹតគឺអវិជ្ជា ។ →យោនរោរីនរៈទាំងឡាយអើយ បានកើតមកហើយគ្រប់អង្គារជាលាភឧត្តមធំមហិមា ចូរអ្នកឧស្សាហ៍សាងដើមទុន។ →កុំបីលង់លក់វង្វេងភ្លេច ចុះចាញ់កលល្បិចនៃកាមគុណគិតកាញ់កុំឱ្យចាញ់ជាតិមុន តែស៊ុនដល់ស៊យគង់ស្ដាយក្រោយ។ →សាង[អក្រណាស់ដូចច្រាស់ទឹក…

→រឿងចាស់គ្មានសិទ្ធនឹងចៀសបាន គ្រប់ប្រាណតែងមានជាធម្មតាទោះលោមអង្វរសូកយ៉ាងណា អស់ទាំងលោកាគ្មានផ្សារលក់។ →រឿងឈឺឥតរើសរូបសខ្មៅ ម៉ឺនសែនផ្សាក្ដៅដូចភ្លើងភ្នក់ឈឺតូចឈឺធំបំពត់ ខ្ទេចខ្ទាំដំគក់សរីរាង្គ។ →ពេលស្លាប់ជាពេលអស់កម្មសិទ្ធ ពេលនាំជីវិតចាកកាយាក្ដីស្លាប់ឥតមានអ្នកត្រូវការ តែមច្ចុមារមិនយោគយល់។ →ម៉ែឪកូនចៅប្ដីប្រពន្ធ សង្សារទ្រព្យធនធ្លាប់ថ្កើងថ្កល់ជាទីស្រឡាញ់ពេលនិយម គង់ក្រោមឥទ្ធិពលក្ដីប្រាស់ព្រាត់។ →អ្នកអាក្រក់អ្នកល្អអ្នកសខ្មៅ អ្នកឆ្លាតអ្នកខ្លៅអ្នកក្រខ្សត់សុទ្ធតែមានកម្មជាបន្ទាត់ កំណត់ចែងចារវាសនាអើយ។

→សូមក្រើនដល់កូនប្រុស ស្រីទាំងអស់គ្រប់ៗប្រាណចូរអ្នកតាំងសន្ដាន កុំបានភ្លេចទុក្ខរបស់ម៉ែ។ →បើអ្នកអាយុ ២០ សូមអ្នកលៃគិតរិះរេកាលយើងបានបីខែ តើម៉ែយើងធើ្វអ្វីខ្លះ។ →ហៃកូនគ្រប់ប្រាណអើយ កុំព្រងើយចូររហ័សម៉ែឪនៅលើផ្ទះ អ្នករវៀសសន្សំបុណ្យ។ →បានម្ហូបចំណីគាប់ ជូនគោរពអ្នកមានគុណជូនគាត់ពិសាមុន អ្នកបានបុណ្យជាប្រាកដ។ →សំពត់អាវស្លៀកពាក់ បើប្រលាក់បោកហាលបត់ រៀបចំល្អម៉ត់ចត់នេះជាវត្តកូនទាំងឡាយ។ →ម៉ែពុកមានជម្ងឺ រោគយាយីសកលកាយផ្លាស់ប្ដូរបបរបាយ ចូរខ្វល់ខ្វាយថែរក្សា។ →ពេលជាទឹកនោះស្រាល…

→កាលវ័យទារក ម៉ែថ្នមម៉ែបក់ មិនឱ្យមានឆ្គងអង្អែលស្រវា ហត្ថាទាំងសង ធើ្វជាបង្គង ទ្រនំជីវិត។ →ពេលម៉ែមានទុក្ខ បណ្ដាញស្មាញស្មុគ្រ ថ្លុកភពងងឹតបានយល់ភក្រ្តា បុត្រភ្ងាពិសិទ្ធ ម្ដាយសប្បាយចិត្តផុតទុក្ខមួយគ្រា។ →រីម៉ូត្រលាមក គំរើក្អួតឈ្លក់ ក្រខ្វក់មេ្ដចម្ដាម៉ែគ្មានខ្ពើមស្អប់ ឥតថប់ចិន្តា វិស័យដូចផ្កា ពិដោរធម្មជាតិ។ →ពេលមានរោគា ឈឺថ្កាត់នានា ម៉ែមិនចង់ឃ្លាតទ្រូងម្ដាយខ្លោចផ្សា…

គួរអាសូរចិត្តអាណិតម៉ែ អស់៩ខែម៉ែពរផ្ទៃស៊ូទ្រាំចាញ់គភ៌ញ័រល្ហិតល្ហៃ អាស្រ័យបុត្រភ្ងាផ្ញើជីវិត។ ម្ល៉ឹងហើយម៉ែនៅនឹកស្រឡាញ់ លំបាកម្ដេចមិញឥតបើគិតទន្ទឹងឱ្យតែខែមកជិត ចិត្តពិតចង់ឃើញបុត្រពិសី។ ពេលឆ្លងទន្លេម៉ែឈឺណាស់ ឈឺក្រៃឈឺក្រាស់ហួសឧបមេយ្យស្ទើរផុតជីវិតចាកលោកកិយ វិស័យមច្ចុរាជមករង់ចាំ។ បើម៉ែបានឆ្លងផុតវាលធំ ម៉ែស្ដាប់កូនយំម៉ែចំណាំសំឡេងកូនតូចដូចបណ្ដាំ ផ្សះផ្សាំទ្រូងម៉ែឱ្យល្ហែពិត។ ម៉ែចិញ្ចឹមកូនម៉ែថ្នាក់ថ្នម បំពេរបីបមលោមប្រណីតឆ្លងកាត់តំណក់នៃលោហិត ផ្តិតដោយឱរាដ៏ថ្លាស្អាត។

→ព្រះធម៌មិនស្ដាប់ច្បាប់មិនអាន ចេះចាំនិងមានមកពីណាខ្លួនឯងមិនស្វែងជោគវាសនា សង្ឃឹមទេវតាគេអាណិត។ →មានះជើងឯកប៉ែកខាងរឹង ល្ងង់ម្ល៉ឹងគង់មិនព្រមញ៉មអ្នកណាមានះនេះមានដរាបណា ប្រយោជន៍ខ្លឹមសារត្រូវអន្តរាយ។ →ខានឃើញមុខម៉ែមានទៅទាស់អី កុំតែបាត់មុខប្ដីឬឪអាង៉ាខានឃើញមុខឪគ្មានបញ្ហា កុំតែបាត់ភក្រ្តាម៉ែអាទូច។ →គំនិតបែបហ្នឹងច្បាប់លោកថា ចូលក្បួនបរាគេចមិនរួចតែមិនរហ័សច្បាស់ជាថ្ងួច ត្រូវចេះកំហូចវាផ្ដន្ទា។