ភាវនា ២ យ៉ាង

ចំណុចសំខាន់ៗ របស់សមថភាវនាគឺៈ
ក) វិធីបដិបត្តិ – យកចិត្តទៅភ្ជាប់នឹងអារម្មណ៍ណាមួយ(អារម្មណ៍ ៤០ យ៉ាង)
ខ) អារម្មណ៍សម្រាប់បដិបត្តិជា “បញ្ញត្តិ” (ក្នុងវិសុទ្ធិមគ្គលោកសម្ដែងអារម្មណ៍សម្រាប់យកមកបដិបត្តិ ៤០ យ៉ាង និងវិធីការបដិបត្តិសម្រាប់អារម្មណ៍នីមួយៗ ព្រមទាំងលទ្ធផលដែលអាចសម្រេចបានសម្រាប់អារម្មណ៍នីមួយៗ)
គ) លទ្ធផល – ស្ងប់ចាកនិវារណធម៌ កើតបីតិ ៥ បានឈាន ៤ កើតសមាធិ(ខណិកសមាធិ ឧបចារសមាធិ អប្បនាសមាធិ) ផុតទុក្ខមួយរយៈ មិនផុតទុក្ខដាច់ខាតជាសមុច្ឆេទបហាន ។

២. វិបស្សនាភាវនា ភាវនាឱ្យកើតបញ្ញា ប្រត្យក្សជាក់ស្ដែងត្រៃលក្ខណ៍ ប្រើសតិកំណត់ដឹងរូបនិងនាម(the known and the knower) ដែលជាអារម្មណ៍បច្ចុប្បន្ន (ខន្ធ ៥ សង្ខេបជា រូបនិងនាម) គឺការចម្រើនសតិប្បដ្ឋាន ៤ ។ ពាក្យដែលព្រះអង្គសម្ដែងទុកក្នុងព្រះសូត្រគ្រប់កន្លែងដែលជាកូនសោរសំខាន់គឺ សតិមា សម្បជានោ អាតាបី (មានសតិ ដឹងខ្លួនព្រម មានសេចក្ដីព្យាយាមដុតកិលេស)។

ចំណុចសំខាន់ៗ របស់វិបស្សនាភាវនាគឺៈ
ក) វិធីបដិបត្តិ ប្រើសតិកំណត់ដឹងបច្ចុប្បន្នអារម្មណ៍តាមពិត (see them as they really are at present moment)
ខ) អារម្មណ៍សម្រាប់បដិបត្តិជា “បរមត្ថ គឺរូប-នាម”
គ) លទ្ធផល កើតវិបស្សនាញាណតាមលំដាប់ ផលខ្ពស់បំផុតគឺផុតចាកសេចក្ដីទុក្ខ សម្រេចជាព្រះអរិយបុគ្គល ។ វិបស្សនាត្រូវអាស្រ័យសមាធិដែរ ជាពិសេសខណៈសម្រេចមគ្គផល យ៉ាងហោចបំផុត ចិត្តត្រូវស្ងប់ស្មើនឹងបឋមឈាន ។

សមថភាវនា ចាត់ចូលក្នុងសមាធិសិក្ខា, វិបស្សនាភាវនា ចាត់ចូលក្នុងបញ្ញាសិក្ខា ។ វិធិបដិបត្តិទាំង ២ យ៉ាងនេះ ពុទ្ធសាសនិកគួរចាប់អារម្មណ៍បំផុត មានសៀវភៅនិងលម្អិតឱ្យសិក្សាជាច្រើន ជាពិសេសព្រះពុទ្ធសម្ដែងដោយព្រះអង្គឯង ចាប់ផ្ដើមតាំងពីបឋមទេសនាគឺធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រដែលសម្ដែងវិធីបដិបត្តិដោយសង្ខេបបំផុត បើអានធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រហើយឃើញវិធីបដិបត្តិដែលព្រះអង្គសម្ដែង បានសេចក្ដីថាយើងចាប់ផ្ដើមយល់វិធីការបដិបត្តិដែរហើយ ។

តាអារាមប៊យ
៦ ឧសភា ២០១៨