កេរ – កេរ្តិ៍

វចនានុក្រម សម្តេច ជួន ណាត

កេរ (ន.) ដំណែល, ជាសម្បាច់របស់ដូនតា ឬមាតាបិតា ជាដើម : ស្រែនេះជាកេររបស់ជីដូនខ្ញុំ, ប្រាសាទនគរវត្ត ជាកេររបស់ព្រះមហាក្សត្រ ជាបុព្វបុរសរបស់ខ្មែរ។

កេរ្តិ៍ (ន.) (សំ. កិរិ្ត; បា. កិត្តិ) សេចក្ដីសរសើរ, ការល្បី, ការល្បីលេចឮ, ខ្ចរខ្ចាយ : កេរ្តិ៍ឈ្មោះ, និយាយបង្កាច់កេរ្តិ៍គេ, កេរ្តិ៍ឈ្មោះមិនសូវល្អ។

Facebook Comments
Share this article:

Author: Johnny

អ្នកបង្កើតនិងរៀបចំថែរក្សាវ៉ិបសាយត៍។ Creator and maintaining Website (Webmaster).