រឿងព្រេង នាងនាយចង្ក្រាន

កាលណោះ មានមហាសេដ្ឋីម្នាក់ពោះម៉ាយ បានរៀបការជាលើកទីពីរជាមួយនឹងស្រីម្នាក់ដ៏ល្អឯកធ្វើជាភរិយា ។ នាងនោះមានកូនស្រីពីរនាក់មានមុខដូចគ្នាបេះបិទ ។ ចំណែកលោកសេដ្ឋីមានកូនស្រីដើមម្នាក់ ដែលមានលក្ខណៈសុភាពរាបសារ ហើយស្រឡាញ់ម្ដាយចុងដូចជាម្ដាយខ្លួនបង្កើត ។ ប៉ុន្តែ នាងម្ដាយចុងដែលជាអសប្បុរស ក៏តែងច្រណែនធ្វើបាបនាងកូនដើមជាអនេក ។ ហើយបានដាក់កម្រិតឲ្យបំពេញមុខការគ្រប់ជំពូកនៅក្នុងផ្ទះ គឺឲ្យជូតក្ដារ លាងចាន បោកអ៊ុតខោអាវ ជូតសំអាតបន្ទាប់ខ្លួន និងកូនសំណព្វទាំងពីរ ហើយចាត់ឲ្យនាងដេកនៅតែក្នុងជង្រុកលើចំបើងដ៏ស្កៀបរមាស់ ។ នាងកញ្ញានេះមានទុក្ខគ្រាំគ្រាក្នុងខ្លួនតែឯកឯង នាងពុំហានជម្រាបលោកបិតា ឡើយ ដោយមានសេចក្ដីកោតក្រែងដល់ម្ដាយចុង ។ ពេលធ្វើការ នាងកញ្ញាតែងនៅពួនធ្វើតែម្នាក់ឯងក្នុងផ្ទះបាយ ។ ហេតុដូច្នោះហើយ ទើបនាងបុត្រីច្បងបានសន្មតហៅចំអកថា នាងកញ្ជះចង្រ្កាន ។ ប៉ុន្តែនាងបន្ទាប់ហៅថា នាងនាយចង្រ្កាន ។ ពិតមែនតែនាងមានសម្លៀកបំពាក់ពុំគប្បី គង់នាងនៅល្អឆើតជាងបងជាបុត្រីម្ដាយចុងទាំងពីរ ។

សម័យមួយ ព្រះរាជបុត្រព្រះចៅសោយរាជ្យ បានប្រកាសអញ្ជើញអស់ពពួកកញ្ញាទាំងឡាយដែលជាបុត្រីមហាសេដ្ឋី និងនាម៉ឺនធំតូចទាំងឡាយចូលមករាំកម្សាន្តនៅក្នុងព្រះរាជដំណាក់ ។ នាងកញ្ញាបុត្រីចុងរបស់មហាសេដ្ឋីក៏ត្រូវគេអញ្ជើញទៅដែរ ព្រោះនាងទាំងពីរនេះ មានឈ្មោះល្បីឯកក្នុងនគរ ។ នាងទាំងពីរក៏បានប្រុងប្រៀបសម្លៀកបំពាក់យ៉ាងល្អទុកជាមុនស្រេច ។ លំដាប់នោះហើយ ដែលនាងនាយចង្រ្កានត្រូវទទួលងារអ៊ុតសំអាតសម្លៀកបំពាក់ឲ្យបង ។ មាតាបានប្រើឲ្យគេអញ្ជើញជាងមកកាត់បូរសក់ឲ្យបុត្រីទាំងពីរ និងតែងខ្លួនតាមសម័យ ។ ពេលនោះបងទាំងពីរក៏បានប្រាប់សេចក្ដីអំពាវនាវរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ ដល់នាងនាយចង្រ្កាន ហើយក៏បានអនុញ្ញាតឲ្យនាងកាត់សក់កន្ទ្រើងនោះចោលចេញជា មួយផង ។ កំពុងកាត់ នាងបងទាំងពីរក៏និយាយចំអកទៅថា “យើមេនាយចង្រ្កាន តែងខ្លួនទៅព្រះរាជដំណាក់មហោស្រពដែរ ! ហ៎ យ៉ាងណាទៅ បើគេឃើញស្រីកញ្ជះចង្រ្កាន មកច្របូកក្នុងហ្វូងអ្នកមានមុខមាត់ធំៗយ៉ាងនេះ !” ។ នាងនាយចង្រ្កាននឹកខ្មាសសំដីបងណាស់ ប៉ុន្តែនាងពុំមានតបដោយកំហឹងសោះ នាងគ្រាន់តែអង្វរថា “សូមបងកុំចំអកឲ្យខ្ញុំ” តែប៉ុណ្ណេះ ។ នាងទាំងពីរដោយសេចក្ដីអំនួតដ៏ក្រៃលែង ក៏ភ្លេចភ្លាំងអាហារម្ហូបចំណីអស់ពីរថ្ងៃ ។ រាល់ពេល គេឃើញនាងទាំងពីរអង្គុយឆ្លុះកញ្ចក់មួយម្នាក់តាក់តែងខ្លួន ។ ដល់កាលបរិច្ឆេទ នាងទាំងពីរក៏បានបណ្ដើរគ្នាយ៉ាងប្រិមប្រិយទៅទីប្រជុំនោះ ចំណែកនាងនាយចង្រ្កានដែលមានសេច- ក្ដីអន្ទះអន្ទែងចង់ទៅជាខ្លាំង ក៏ខំដើរតាមមើលបងរហូតដល់ផុតកន្ទុយភ្នែក ។ មានចំណង់ណាស់ នាងក៏ទៅជាស្រែកយំ នឹកតូចចិត្តតែខ្លួនឯង ។ មួយរំពេចស្រាប់តែមានស្រីម្នាក់រូបរាងស្អាតចេញខ្លួនមកបង្ហាញនាង សួរ អំពីដំណើរដែលនាងយំនោះ ។ នាងកញ្ញាពុំបានប្រាប់ ហើយរឹងរឹតតែយំស្រណោះស្រណោកជាខ្លាំង ។ ដោយអំណាចចិន្តាទិព្វរបស់នាងទេពធីតា ដែលជាម្តាយចិញ្ចឹមរបស់នាងនាយចង្រ្កាន ធីតាយល់ហេតុពិតថា នាងកញ្ញាមានចំណង់ទៅលេងទីប្រជុំនឹងគេ ។ ទើបនាងនិយាយលួងលោមថា “អើកូនស្រីម្ដាយ នាងច្បាស់ជាចង់ទៅកម្សាន្តជាមួយគេហើយ ! ឯងនេះកុំស្មានថាគ្មានសំណាងឲ្យសោះ កុំយំចាំម្ដាយបើកឲ្យទៅ”។ តមក នាងទេពធីតាក៏នាំនាងនាយចង្រ្កានចូលទៅក្នុងបន្ទប់ ហើយស្រដីទៅថា “ចូរកូនស្រីចូលទៅក្នុងសួនច្បារបេះផ្លែក្រូចមួយយកមកឲ្យម្ដាយ” ។ នាងនាយចង្រ្កានមានអំណរពេក ក៏ចុះទៅរកបេះផ្លែក្រូចបានមួយយ៉ាងទុំរលោងមកជូននាងទេពធីតា ដោយគិតក្នុងចិត្តថា តើផ្លែក្រូចនោះនឹងធ្វើយ៉ាងណាទៅឲ្យខ្លួនបានទៅទីប្រជុំនឹងគេនោះ ។ នាងទេពធីតាទទួលផ្លែក្រូចពីដៃបុត្រីចិញ្ចឹមហើយ ក៏បកយកសាច់ចោលចេញអស់ ទើបទាញចង្កឹះទិព្វវាយចង្អុលសែកអាគម ។ មួយរំពេចសំបកក្រូចក៏ប្រែភេទទៅជាតួរទេះទូរមួយយ៉ាងថ្មីស្រឡាង ។ តមកនាងទេពធីតាក៏ចូលទៅលើក ហឹបតូចមួយ ហើយមានកណ្ដុរ ៦ ។ ធីតាប្រាប់ឲ្យបុត្រីបើកគម្របបង្ហើបឲ្យចេញម្ដងមួយៗ ទើបយកចង្កឹះទិព្វវាយលើខ្នងកណ្ដុរឲ្យប្រែភេទទៅជាសេះយ៉ាងធំធាត់ទាំង ៦ សម្រាប់ អូសរទេះ ។ បានដូច្នោះហើយ នាងកញ្ញាក៏ស្រដីទៅធីតាជាមាតាចិញ្ចឹមថា “ចាំខ្ញុំទៅរកចាប់កណ្ដុរប្រែងមួយមកជូន ដើម្បីសែកឲ្យបានជាអ្នកបររទេះ !”។ នាងទេពធីតាមានអំណរណាស់ក៏តបថា “អើប្រពៃណាស់កូនស្រី ឯងទៅរកចាប់ យកឲ្យឆាប់មក” ។ នាងនាយចង្រ្កានក៏បានទៅយកទ្រុងអង្គប់កណ្ដុរប្រែងមួយ ដែលមានកណ្ដុរបីនៅក្នុងនោះ មកឲ្យមាតាទេពរើសយកមួយមកសែកឲ្យទៅជាអ្នកបររទេះម្នាក់យ៉ាងចំណាន ។ ហើយនាងធីតាបង្គាប់ទៅបុត្រីទៀតថា”ចូរកូនរត់ទៅក្នុងសួនច្បារឯងនឹងបានប្រទះឃើញបង្គួយប្រាំមួយនៅជើងរបង ចូរឯងចាប់យកមកឲ្យឆាប់” នាងកញ្ញាស្ទុះរត់ទៅរកឃើញហើយក៏ចាប់យកមកជូនមាតា ហើយ សែកមួយរំពេចឲ្យទៅជាអ្នកបម្រើទាំង ៦ យ៉ាងរម្យទម ។ ស្រេចហើយ នាងទេពធីតាប្រាប់ទៅបុត្រីថា “ឥឡូវបានហើយ ចូរ កូនទៅលេងនឹងគេចុះ” ។នាងបុត្រីស្រីដីថា”អ្នកម៉ែឲ្យកូនទៅទាំងកខ្វក់ យ៉ាងនេះ” ។ ថាដូច្នោះភ្លាម នាងទេពធីតាក៏យកចង្កឹះទិព្វពាល់ទៅលើខ្លួននាង ។ មួយរំពេច សម្លៀកបំពាក់ចាស់ក៏ប្រែភេទជាថ្មី ហើយអង្គនាងក៏ស្រោចស្រពទៅដោយគ្រឿងអលង្ការមាន ខ្សែក ខ្សែដៃ មាស ពេជ្រចិញ្ជៀនភ្លឺចិញ្ចាច ។ ធីតាហុចស្បែកជើងកែវមួយគូឲ្យបុត្រីពាក់ ហើយ ផ្ដាំផ្ដាច់ថា “ចូរកូនកុំនៅឲ្យហួសដល់អធ្រាត្រ បើកូនមិនត្រឡប់មកឲ្យទាន់ពេលវិញទេ រទេះនោះមុខជាទៅជាសំបកក្រូច សេះទៅជាកណ្ដុរ បម្រើទៅជាបង្គួយ ហើយសម្លៀកបំពាក់ថ្មី ក៏ទៅជាចាស់ដូចដើមវិញ” ។ នាងបុត្រីទទួលពាក្យនាងទេពធីតាថា នឹងវិលមកឲ្យទាន់ពេលវេលាដូចបណ្ដាំ ។ ដល់ក្នុងព្រះរាជដំណាក់ អ្នកផងបានឲ្យដំណឹងដល់ព្រះអង្គម្ចាស់ថា មានព្រះនាងក្សត្រីម្នាក់ជិះរទេះទូរចូលមកដល់ហើយ ។ ឮដូច្នោះព្រះអង្គម្ចាស់ក៏យាងចេញមកទទួល ។ ព្រះអង្គម្ចាស់ទ្រង់ហុចដៃទទួលនាងឲ្យចុះមកដី ហើយទ្រង់អញ្ជើញចូលទៅក្នុងមន្ទីរកម្សាន្ដ ។ មួយរំពេច សូរសម្លេងភ្លេងក៏ស្ងាត់ស្ងៀម ។ គេឮតែសូរមាត់សរសើរគ្រប់ៗគ្នា ចំពោះសេចក្ដីល្អឆើតរបស់នាងនាយចង្រ្កានដាច់គេឯង ។ កុំថាឡើយដល់ទៅព្រះរាជា ដែលទ្រង់ជរាទៅហើយនោះ ក៏គង់តែទ្រង់គយគន់ទតរំពៃមកលើរូបនាង ហើយទ្រង់សរសើរចំពោះភក្រ្តព្រះអគ្គមហេសីថា ទ្រង់តាំងពីឡើងសោយរាជ្យសម្បត្តិមកពុំដែលបានប្រទះឃើញកញ្ញាស្រស់ល្អឆើតយ៉ាងនេះសោះ។ ស្រីៗទាំងអស់ខំផ្អៀងផ្អងគយគន់សម្លៀក បំពាក់ប្លែករបស់នាងពុំដាក់ភ្នែកសោះ ខ្លះខំចំណាំគំរូ ដើម្បីនឹងជួលជាងដៃឯកឲ្យកាត់តាម នៅពេលដែលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ ព្រះអង្គម្ចាស់ បានអញ្ជើញឲ្យនាងអង្គុយនៅកន្លែងដ៏ឧត្តម ហើយក៏ទ្រង់អញ្ជើញឲ្យក្រោកឡើងរាំជាមួយព្រះអង្គ ។ ភ្លឹកនឹងអង្គនាង ព្រះអង្គម្ចាស់ភ្លេចទាំងសោយចំណីផ្សេងៗ ដែលគេលើកយកមកថ្វាយ ។ នាងកញ្ញាក៏បានក្រោកដើរទៅជិតបងស្រីទាំងពីរ ដែលភាំងពុំស្គាល់នាងដល់បន្តិចសោះ ហើយគំនាប់ទទួលសេចក្ដីរាក់ទាក់យ៉ាងស្និទ្ធស្នាល ។ បន្តិចមកនាឡិកាចង្អុលម៉ោង ១១ សែសិបប្រាំនាទី នាងកញ្ញាគំនាប់លាភៀវទាំងអស់ ព្រមទាំងថ្វាយបង្គំលាព្រះរាជាវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ តាមបណ្ដាំនាងមាតាទេព ។ ដល់ផ្ទះហើយ នាងក៏ចូលទៅសំពះអរគុណមាតាទេព ។ នាងបានរ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់អំពីដំណើររបស់នាង និងសេចក្ដីឆ្ងល់របស់អ្នកទាំងអស់ ។ នាងជម្រាបមាតាទេពថា ព្រះអង្គម្ចាស់សូមអញ្ជើញនាងទៅកម្សាន្តនៅថ្ងៃស្អែកទៀត។ កំពុងតែនិយាយស្រាប់តែឮសូរមាត់បងស្រីមកគោះទ្វារហៅ ។ នាងនាយចង្រ្កានស្ទុះចេញទៅទទួលបងដោយធ្វើជាស្ងាបហើយយក ដៃឈ្លីភ្នែក មានសញ្ញាដូចជាទើបនឹងក្រោកពីដេកសើងមម៉ើងដូច្នោះ ។ មួយរំពេច បងស្រីម្នាក់អួតទៅនាងថា “នាយចង្រ្កានអើយ ! បើឯងទៅមន្ទីរសំណាក់ផង ប្រហែលជាឯងនឹកប្លែកអស្ចារ្យដូចបងជាពុំខាន ព្រោះមានព្រះនាងក្សត្រីកញ្ញាម្នាក់រូបល្អឆើតរកស្រីក្រមុំប្រៀបគ្មាន ហើយចេះគួរសមសុភាពរាបសារ ទាំងបានគួរសមចែកផ្លែក្រូចដល់យើងទាំងពីរស៊ីផង យ៉ាងស្និទ្ធស្នាលគ្មានឆ្មើងទេ នាងនាយចង្រ្កានក៏ធ្វើជាសួរឈ្មោះព្រះនាងក្សត្រីនោះ” ។ ប៉ុន្តែបងទាំងពីរតបមកវិញថា គេពុំដែលឃើញព្រះនាងនោះសោះជាអង្វែងមកហើយ ព្រះអង្គម្ចាស់ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ភ្លេចទាំងក្រយាស្ងោយ ទន់ដៃជើងអស់ ។ នាងនាយចង្រ្កានធ្វើជាសើចតបទៅវិញថា “យី ! ល្អណាស់ហ្ន៎ ! ធ្វើម៉េចទៅឲ្យខ្ញុំបានឃើញផង ឱ ! បើដូច្នោះ សូមបងមេត្តាឲ្យខ្ញុំខ្ចីអាវចាស់ពណ៌លឿងមួយមក” ។ នាងបងស្រដីពេបជ្រាយទៅថា ហ៎ ! អីក៏គ្រាន់បើម្ល៉េះមីកញ្ជះចង្រ្កាន ឯងស្មានថាអញភ្លើនឹងឲ្យឯងខ្ចីផ្តេសផ្ដាសយ៉ាងនេះឬ ” ។ ស្អែកឡើង នាងកញ្ញាទាំងពីរបានតែងខ្លួនទៅមន្ទីរប្រជុំកម្សាន្តទៀត ។ ចំណែកនាងនាយចង្រ្កានក៏បានស្លៀកពាក់យ៉ាងល្អលើសលុបជាងថ្ងៃមុន ឡើងជិះរទេះសេះដដែលបរចេញទៅ ។ ព្រះអង្គម្ចាស់ពេញទៅដោយសេចក្ដីត្រេកត្រអាល ក៏បានមកអង្គុយជិតប្រកៀក ពិភាក្សានឹងនាងនាយចង្រ្កានក្សត្រីយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល សប្បាយហួសប្រមាណ នាងកញ្ញាភ្លេចពាក្យបណ្ដាំមាតាទេព ។ លុះនាឡិកាវាយម៉ោង ១២ គត់ នាងស្មានតែម៉ោង ១១ ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែមួយរំពេចមក ស្រាប់តែនាងក្រោកឈរ ឡើងសំពះគំនាប់លាភ្ញៀវ ព្រមទាំងព្រះមហាក្សត្រនូវព្រះអគ្គមហេសី ស្ទុះរត់ចេញមកក្រៅជាប្រញាប់ ។ ឆ្ងល់ពន់ពេក ព្រះអង្គម្ចាស់ក៏ដេញតាមនាងមកក្រៅ ប៉ុន្តែទ្រង់តាមពុំទាន់នាង ។ រហ័សដូចព្រួញ នាងកញ្ញាភ្លាត់ស្បែកជើងមួយចំហៀងធ្លាក់នៅលើឥដ្ឋ ។ ព្រះអង្គម្ចាស់ទ្រង់ស្ទុះទៅរើសយកមកទុកយ៉ាងប្រពៃ ។ នាងនាយចង្រ្កានដើរត្រឡប់មកផ្ទះវិញនៅសល់តែស្បែកជើង មួយចំហៀងជាលំអ ។ សម្លៀកបំពាក់នាងប្រែភេទទៅជាចាស់កខ្វក់ដូចដើម ចំណែករទេះសេះ និងបម្រើ ក៏ក្លាយភេទទៅជាសត្វកណ្ដុរបង្គួយរត់បាត់អស់ ។ ព្រះអង្គម្ចាស់បានបញ្ជាក់សួរអ្នកយាមទ្វារថា មានឃើញរទេះព្រះនាងក្សត្រីបរចេញទៅតាមទ្វារទេ ។ នាយឆ្មាំទ្វារទូលតបថា បានឃើញតែស្រីកម្សត់ ស្លៀកសំពត់អាវចាស់ម្នាក់រត់ចេញទៅតែប៉ុណ្ណោះ ដែលមានភាពជាកូនអ្នកស្រែស្មោះ ។ លុះនាងបងទាំងពីរត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញ នាងនាយចង្រ្កានក៏សួរបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីសរសើរដល់ព្រះនាងក្សត្រីពីថ្ងៃមុននោះ ។ នាងទាំងពីរបានរ៉ាយ រ៉ាប់រឿងប្រាប់ថា ព្រះនាងកញ្ញានោះ ប្រដាប់រឹងរឹតតែល្អជាងថ្ងៃមុនទៅទៀត ប៉ុន្តែដល់នាឡិកាវាយម៉ោង ១២ គត់ ស្រាប់តែព្រះនាងស្ទុះរត់ចេញភៀសខ្លួនបាត់ទៅ ។ ហើយដោយរហ័សពេក ព្រះនាងក៏របូតស្បែកជើងម្ខាងធ្លាក់នៅលើឥដ្ឋ ។ ព្រះអង្គម្ចាស់ក៏បានរើសស្បែកជើងកែវនោះទុក ហើយទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យទៅដល់ព្រះនាងជាខ្លាំងសឹងផ្ទំពុំលក់។ រំលងប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ដោយសេចក្ដីអន្ទះអន្ទែងទប់ពុំបានព្រះអង្គម្ចាស់ក៏បានអំពាវនាវគ្រប់តំបន់ ដល់កញ្ញាទាំងឡាយដែលមានទំហំជើងត្រូវនឹងស្បែកជើងនោះ នឹងបានឋានន្តរជាទីអគ្គមហេសី ។ ក្រុម ព្រះញាតិវង្សទាំងអស់ បាននាំបុត្រីមកលជើងនឹងស្បែកជើងនោះ ប៉ុន្តែពុំមានត្រូវដល់ម្នាក់សោះ ។ បន្ទាប់មកដល់វេនពួកបុត្រី ឧត្តមមន្រ្តីរហូតដល់មន្រ្តីជាន់ទាប ប៉ុន្តែពុំមានល្មមជើងសោះ ។ គេក៏បាននាំបុត្រីលោកមហាសេដ្ឋីទាំងបីយកទៅឲ្យលទៀត ។ លុះឃើញបងប្រឹងស៊កពុំចុះ នាងនាយចង្រ្កានបន្លឺវាចា ដោយស្គាល់ជាក់ជាស្បែកជើងរបស់ខ្លួនឡើងថា “មើលឲ្យខ្ញុំលមើលតើប្រពៃទេ” ។ ឮដូច្នោះ នាងបងទាំងពីរក៏នាំគ្នាសើចចំអកឲ្យនាងប្អូន ។ អ្នកប៉ាវគងក៏សូមអញ្ជើញឲ្យនាងនាយចង្រ្កានចូលមកលស្បែកជើងនោះ ។ នាងកញ្ញាក៏បានចូលទៅអង្គុយនៅកន្លែងដ៏សមគួរមួយ ហើយនាយតម្រួតក៏ទាញស្បែកជើងយកមកឲ្យនាងពាក់ល ។ នាងកញ្ញាទទួលសុពណ៌បាទមកពាក់ត្រូវក្លំគ្មានចន្លោះ ។ អ្នកទាំងអស់ព្រមទាំងបងស្រីទាំងពីរ ក៏នាំគ្នាភាំងឆ្ងល់សម្លឹងមើលមុខនាងនាយចង្រ្កានភ្លឹសៗ ។ ដើម្បីសហេតុឲ្យរឹងរឹតតែប្រាកដឡើង នាងក៏ដកទាញយក ស្បែកជើងដូចគ្នាមួយចំហៀងទៀតពីហោប៉ៅ មកពាក់បង្ហាញអ្នកទាំងអស់ឲ្យឃើញជាក់ថាជារបស់នាងពិតៗ ហើយកាន់តែស្ងើចវាសនានាងទៅទៀត ។មួយរំពេច នាងទេពធីតាជាមាតាចិញ្ចឹមក៏បានមកដល់ទីនោះ ។ នាងយកចង្កឹះទិព្វពាល់ទៅលើសម្លៀកបំពាក់ប្រាណនាង ។ មិនបានទាំងមួយជំទាស់ដៃផង ស្រាប់តែសំពត់អាវចាស់កខ្វក់ប្រែភេទទៅជាហូលឌិនចរល្បាប់ដ៏ភ្លឺរលើបរលោង ប្រដាប់នូវខ្សែមាសពេជ្រស្រោចស្រប់ទាំងកាយនាង ធ្វើឲ្យនាងបងទាំងពីរស្គាល់ជាក់ថា នាងនាយចង្រ្កាននេះហើយដែលក្លែងខ្លួនជាព្រះនាងក្សត្រី កាលដែលខ្លួនបានឃើញកោតគោរពសរសើរនៅក្នុងព្រះរាជមន្ទីរមហោស្រពនោះ ។ ទើបនាងទាំងពីរតក់ស្លុតឥតឧបមា នឹកខ្មាសប្អូនពេក ស្ទុះចូលទៅក្រាបឱបជើងនិយាយអង្វរសូមទោសកុំឲ្យនាងប្រកាន់ឲ្យសោះ កាលដែលខ្លួនបានធ្វើបាបមើលងាយពេបជ្រាយទាំងប៉ុន្មានអំពីមុននោះ ។ នាងនាយចង្រ្កានក៏ចាប់លើកបងទាំងពីរឲ្យក្រោកឈរឡើង ហើយនិយាយរាក់ទាក់បញ្ជាក់ថា ខ្លួនគ្មានកំហឹងគំនុំគុំគួនអ្វីឡើយ គឺពិតជានៅស្រឡាញ់បងដូចបងបង្កើតពោះមួយៗជីវិត ។ ក្បួនប៉ាវគងក៏បានរៀបដង្ហែនាងនាយចង្រ្កាន ចូលទៅក្នុងព្រះរាជវាំង ថ្វាយចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះអង្គម្ចាស់ ព្រមទាំងព្រះវររាជបិតាមាតានូវព្រះញាតិវង្ស និងនាម៉ឺនសព្វមុខមន្រ្តីធំតូច ដែលរង់ចាំទទួលនៅទីនោះ ។លុះដល់ពេលាល្អ ព្រះរាជាក៏បានរៀបអភិសេកព្រះរាជបុត្រ និងនាងកញ្ញានាយចង្រ្កាន ជាទីអគ្គមហេសីយ៉ាងមហោឡារិក ។ លំដាប់មក ព្រះអង្គក៏ទ្រង់ផ្ទេររាជ្យឲ្យព្រះរាជបុត្រគ្រងស្នង ហើយនាងនាយចង្រ្កាន ក៏ឡើងឋានន្តរជាព្រះម្ចាស់ក្សត្រីយ៉ាងប្រាកដ ។ ព្រះនាងក៏បាននាំបងស្រីទាំងពីរ ចូលទៅនៅក្នុងមហាប្រាសាទជាមួយ ហើយនៅថ្ងៃអភិសេកជាមួយនោះ ព្រះនាងក៏បានរៀបការបងទាំងពីរនាក់ ឲ្យទៅនាម៉ឺនកម្លោះឯកយ៉ាងស្តុកស្ដម្ភ អង់អាច ក្នុងព្រះរាជវាំងជាស្រេច ។