ព្រះរាជជីវប្រវត្តិ របស់​សម្តេច​ព្រះ​សង្ឃរាជ ជួន ណាត ​(វគ្គ១)

​វគ្គ១

លោកយាយ យក់ ក្រោយ​រៀប​អាពាហ៍ពិពាហ៍​ហើយ​៥ឆ្នាំ ក្នុង​ថ្ងៃ​ពេញបូណ៌មី ​នៃ​ខែជេស្ឋ ឆ្នាំវក ឆស័ក ព.ស ២៤២៦ គ.ស ១៨៨៣ ក្នុង​វេលា​បច្ឆិមយាម​រាត្រី អរុណរង្សី​ក្រហម​ព្រឿង​នា​ទិសបូព៌ បាន​ឃើញ​សុបិន​និមិត្ត​ថា៖ ខ្លួន​គាត់​កំពុង​បែរ​មុខ​ទៅ​ទិស​ខាង​កើត សម្លឹង​មើល​ពន្លឺ​អរុណ ស្រាប់​តែ​ឃើញ​មនុស្ស​ស្លៀក​ពាក់ស​ម្នាក់ ហាក់​ដូច​ជា​ចេញ​ពី​ព្រះអាទិត្យ មក​ស្ថិត​នៅ​ចំពោះ​មុខ​គាត់ យក​ចិញ្ចៀន​មួយ​វង់ មក​បញ្ច្រក​ម្រាម​ដៃ​គាត់។ ឯ​ចិញ្ចៀន​នោះ​ប្លែក​ត្រកាល​ណាស់ មាន​ត្បូង​មួយ​គ្រាប់​ធំ​ភ្លឺ​ជាង​គេ​នៅ​ចំ​កណ្តាល ហើយ​ខ្ពស់​ជាង​ត្បូង​ឡោម​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ដែល​មាន​ពន្លឺ​ដែរ សុទ្ធ​តែ​ ពណ៌​លឿង​ទាំងអស់(1)
ព្រឹក​ឡើងលោកយាយ យក់ បាន​ជំរាប​លោក​តា ជួន តាម​ដំណើរ​សុបិន​ដែល​បាន​ឃើញ។ លោកតា ជួន កាត់​សុបិនថា យើង​ប្រហែល​ជា​បាន​កូន​ប្រុស​ មាន​អាយុវែង។ ពេល​នោះ គេ​សម្គាល់​ថា​មាន​ទារក​ចាប់​ផ្ទៃ ព្រោះ​គេ​ចំណាំ​តាម​ទំលាប់​ចាស់ៗ ដែល​ធ្លាប់​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ។ តមក លោកយាយ យក់ ចង់​ពិសារ​តែ​ផ្លែ​ម្នាស់​ទុំ ។

ចំណេរកាលមកជាង ៩ខែ ទារកក្នុង​ផ្ទៃ​លោកយាយ យក់ បាន​ប្រសូត្រមក ក្នុង​ថ្ងៃអង្គារ៍ ១១រោច ខែផល្គុន ឆ្នាំវក ឆស័ក ព.ស ២៤២៦ ត្រូវ​នឹង​ខែមីនា គ.ស ១៨៨៣ មាន​លក្ខណៈ​​ពេញ​លេញ​ជា​មនុស្ស​ប្រុស បិតា​បានអោយ​ឈ្មោះ ណាត ។

តមក​ដល់​ឆ្នាំកុរ នព្វស័ក ព.ស ២៤២៩ ត្រូវ​នឹង គ.ស ១៨៨៦ លោកតា ជួន លោក​យាយ​ យក់ ប្រសូត្រ​បាន​កូន​ប្រុស​ម្នាក់​ទៀត អោយ​ឈ្មោះ នុត

ក្នុង​គ្រានោះ ស្រុកខ្មែរ​កើត​កលិយុក គឺ​ចម្បាំង​បារាំង-ខ្មែរ មិន​ទាន់​ស្ងប់​នៅឡើយ។ ហេតុដូច្នេះ អ្នក​គង្វាល​គោ​ដែល​លោក​តា ជួន បាន​ជួល​មក​អោយ​ឃ្វាល​គោហ្វូង ខ្លះ​ត្រូវ​កងទ័ព​កេណ្ឌ​ទៅ​ច្បាំង ខ្លះ​រផាត់​រទាំង​ទៅ​តាម​អំពើ​ចិត្ត ឥតនរណា​ឃ្វាល​គោ​​ ក៍​កុមារ​ទាំង​ពីរ​នាក់​ ម្នាក់មានអាយុ ៨ឆ្នាំ ម្នាក់មាន​អាយុ ៤ឆ្នាំ នាំ​គ្នា​ដេញ​គោហ្វូង​ទៅ​ឃ្វាល​នៅ​ក្បែរ​វត្តសុរភី ។ លោកគ្រូចៅ​អធិការ​វត្តនេះ ព្រះនាម ស្វាយ ចេះក្បួន​ខ្នាត​ច្រើន មាន​ចំណេះ​វិជ្ជា​ច្រើន បាន​ឃើញ​កុមារ​ទាំង​ពីរ​នាក់​ ក៍​តែង​គន់​មើល​រាល់ៗ​ ថ្ងៃ ដោយ​ក្តី​សង្ស័យ​ពុំ​ប្រាកដ​ជា​កូន​នរណា ដែល​មាន​អាកប្បកិរិយា​ប្លែក​ពី​ក្មេង​ឯទៀតគឺ ពេល​ខ្លះ​បោច​វល្លិ​វេញ​ខ្សែ, ពេល​ខ្លះ​បេះ​ស្លឹក​សង្កែ​វេច​នឹង​ក្រ​មា, ពេលខ្លះដើរ​ដក​ប្រស់ស្វា, ពេល​ខ្លះបេះស្លឹក​ថ្នឹង, លោក​ចង់​ដឹង ក៍​ទៅ​ឈរសម្លឹង​កុមារ​ទាំងពីរ​កំពុង​ងូត​ទឹក ទើប​សួរ​អ្នកជិត​ខាង​ថា ក្មេង​ពីរ​នាក់​នេះ​ កូន​អ្នក​ ជួន ឬ? ឈ្មោះ សម បាន​ពិត​ទូល​លោកគ្រូថា កូនលោកបង ជួន ។ មួយ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​មក លោក​គ្រូ​ ស្វាយ និមន្ត​ទៅ​ផ្ទះ​លោក​តា ជួន ឯភូមិកម្រៀង។ លោក​សំណេះសំណាល​ពីនេះ​ពីនោះ ហើយ​ថា កូនអ្នក ជួន អាបងនោះ ជា​មនុស្ស​ប្លែក​ពី​គេ​ណាស់ កូន​នេះ​ប្រែឈាម​មួយ​ថ្ងៃ​ បីដង បុរាណ​ហៅ​ថា “ឈាមក្ងោក” កម្រ​មាន​ណាស់​មនុស្ស​ដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែ​យើង​ជាតិ​ជា​រាស្រ្ត និយាយ​តាម​ក្បួន​អោយ​អស់​សេចក្តី​ពុំ​បាន​ទេ។

លោកគ្រូសូត្រ ខឹម

កន្លងមួយឆ្នាំ ពីនោះ​មក លោកតា ជួន អោយ​លោកយាយ យក់ រៀប​ចង្ហាន់​ពីរផ្នែក រែក​ទៅ​វត្តពោល្យំ (អានថាៈ ពោ-ល-យំ) បច្ចុប្បន្ន គឺ​វត្តពោធិព្រឹក្ស  ដើម្បី​នាំ​កូន​ទាំង​ពីរ អោយ​នៅ​រៀន​ឯ​វត្តនោះ ក្នុង​សំណាក់​លោក​គ្រូ​ពីរ​ព្រះអង្គ ដោយ​ពុំ​ទាន់​កំណត់​ថា កូន​ណា​អោយនៅ​នឹង​លោក​គ្រូ​ណា​ទេ។ លុះ​រែក​ចង្ហាន់​នាំ​កូន​ទាំង​ពីរ​ទៅ​ដល់​វត្ត បាន​ចូល​ទៅ​កុដិ​លោក​គ្រូសូត្រ ខឹម មុន ព្រោះលោក​​គ្រូ​ជា​ញាតិ សូម​អោយ​លោក​រើស​យក​កូន​ទាំង​ពីរ​ណា​មួយ​ទុក​បង្រៀន​ចុះ។

លោក​គ្រូសូត្រ ខឹម

រូពភាព

លោក​គ្រូ​​សូត្រ ខឹម ថា រាល់​តែ​គ្រា​ដែល​គេ​យក​កូន​មក​អោយ​អាត្មា​បង្រៀន អាត្មា​តែង​យល់សប្តិឃើញ​មុន, ប៉ុន្តែ​ច្រើន​តែ​យល់​សប្តិ​ឃើញ​បាន​ចាន បាន​ចប បាន​ពូថៅ, ឯ​ល្ងាច​មិញ​នេះ អាត្មា​​យល់សប្តិ​ឃើញថា បានកែវ​មួយ​ដុំ​ធំ​ធ្ងន់​ភ្លឺ​ចិញ្ចាច​ល្អណាស់ មាន​ផ្កា​ចម្ប៉ា​មួយ​នៅ​ក្នុង​នោះ​ផង, បើ​តាម​សុបិននេះ អាត្មា​ទទួល​យក​អា នុត ចុះ ព្រោះ​វា​មាន​សាច់​សល្អ ដូច​កែវ​ដែល​អាត្មា​យល់​សប្តិ​ឃើញ​ពី​ល្ងាច។

លោកគ្រូសូត្រ ម៉ម

ឯ​អា ណាត បង​ឯង​យក​ទៅ​ផ្ញើ​នឹង​លោក​គ្រូ ម៉ម ចុះព្រោះ​ជិត​ភ្លឺ​នេះ អាត្មា​យល់​សប្តិ​ឃើញ​មួយ​ផ្នែក​ទៀត​ថា៖ លោកគ្រូ ម៉មដុត​ភ្លើង​ជា​ភ្នក់ៗ ជុំវិញ​របង​វត្ត ឆេះ​ឡើង​ភ្លឺ​ទ្រលោម ហើយ​ដុត​ ១ភ្នក់ទៀត​នៅ​ចំកណ្តាល​វត្ត ឆេះ​ឡើង​ភ្លឺ​ទល់​អាកាស ជះ​ពន្លឺ​ភ្លឺ​ជាង​ភ្នក់​ភ្លើង​ជុំវិញ​របងវត្ត​ដែល​ឆេះស្រាប់(2)

លោក​គ្រូសូត្រ ម៉ម

រូបភាព

លោក​តា ជួន បា​ន​ផ្ទុកផ្តាក់​កុមារ នុត អោយ​នៅ​នឹង​លោក​គ្រូសូត្រ ខឹម ហើយ​នាំ​កុមារ ណាតអោយ​ទៅ​នៅ​សិក្សា​ក្នុង​សំណាក់​លោក​គ្រូ​សូត្រ ម៉ម ក្នុង​វត្ត​ជា​មួយ​គ្នា និងក្នុង​ថ្ងៃ​ជាមួយ​គ្នា​ទៀត។

កុមារ​ទាំង​ពីរ​ខំ​ប្រឹង​រៀន​ប្រណាំង​គ្នា​ អស់​វេលា​ ៤ឆ្នាំ មាន​ចំណេះ​ផ្សេង​ពី​គ្នា​ខ្លះ គឺកុមារណាត ចេះ​ធម៌អាថ៌ ចេះទេសមហាជាតក ដោយ​សារ​លោក​គ្រូ​សូត្រ ម៉ំម ជា​គ្រូ​ដើម​ ជា​អ្នក​ល្បី​ល្បាញ​ខាង​ទេស​មហា​ជាតក មាន​សិស្ស​ពី​ខេត្ត​ផ្សេងៗ កាត់​មក​ហាត់​ទេស​មហាជាតក​ជា​ប្រក្រតី ព្រោះ​លោក​គ្រូ​សូត្រ​នេះ ជា​សិស្ស​ចម្បង​របស់​លោក​វិសេសដួង ។ ពេលលោកគ្រួ​សូត្រ ម៉ម និមន្ត​ទៅ​ទេស​ក្នុង​ទីណាៗ តែង​យក​កុមារ​ ណាតជាប់​ទៅ​ជា​មួយផង។ ជួន​កាល​ លោក​ទេស​ដល់​កណ្ឌចូឡពន មហាពន កុមារបាព៌ ដល់​ពេល​លោក​គ្រូឆាន់, លោក​គ្រូ​ក៍​អោយ​កុមារ ណាត ទេស​ជួស​លោក​ក៍​មាន។

ឯកុមារ នុត ចេះ​សរសេរ​​អក្សរ​ល្អ​ដូច​គ្នា ប៉ុន្តែ​ផ្សេង​គ្នា​ត្រង់​មិន​ចេះ​ទេស ចេះ​តែ​លេខ​ខ្មែរ លេខចិន ពូកែ​ជាង…។

រូបភាពទាក់ទងនិងអត្ថបទនេះ

(នៅមានតទៅ…វគ្គ២)

ប្រភពអត្ថបទៈ ខេមរៈវប្បធម៌

ព្រលឹងជាតិរស់ ប្រជារីករាយ

👇កំណត់សម្គាល់លេខយោងៈ

  1. សុបិននិមិត្តនេះ ចាស់ៗ ដែល​ដឹង ធ្លាប់​បាន​និយាយ​ពាស​ស្រុក ពាសខែត្រ​ រហូត​មក​ដល់​សព្វថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ​ប្លែក​គ្នា​ខ្លះ ត្រង់​អ្នក​ខ្លះ​និយាយថា “បានចិញ្ចៀនដប់ ពាក់គ្រប់​ម្រាម​ទាំងដប់” នេះ​ជា​ពាក្យ​ក្លាយ​ទេ។ ↩︎
  2. សុបិន្តនេះ ចាស់ៗ ច្រើនគ្នា​បាន​ដឹង ហើយនិយាយតៗ គ្នា​មក​ដល់​ពេល​នេះ។ អ្នក​ខ្លះ​មក​និយាយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ទៀត អ្នក​ខ្លះ​សរសេរ​មក​អោយ​ខ្ញុំ​ផង ដូច​លោក​ម៉ិច ប៊ុន តំណាង​រាស្រ្ត​ក្នុង​រដ្ឋ​សភា​ជាដើមថា ដឹង​ពី​ព្រះ​សព ខឹម ។ ↩︎

🔸Last Updated កំណែចុងក្រោយ on August 10, 2024