៤. ប្រយ័ត្នត្រូវអានន្ទរិយកម្មដោយមិនដឹងខ្លួន
🔸កាលកូននៅតូចពុកម៉ែថែទាំ | ចិញ្ចឹមថ្នាក់ថ្នមថើបឱបបំពេរ |
យកផ្ញើមេដោះមិនអស់ចិត្តទេ | នឹកភ័យក្រែងគេមើលកូនមិនល្អ ។ |
🔸កូនឈឺម្តងៗពុកម៉ែភ័យព្រួយ | ប្តូរគ្នាបីស្ទួយដោយចិត្តស្មោះស |
ថ្នាំថ្លៃប៉ុណ្ណាមិនត្អូញខ្លាចក្រ | លួងចិត្តអង្វរឱ្យកូនឆាប់ជា ។ |
🔸ពុកម៉ែយកទ្រូងពាំងគ្រាប់ជួសកូន | សុខចិត្តបាបខ្លួនទទួលកម្មពៀរ |
ពេលកូនមានទុក្ខម៉ែពុកធានា | រ៉ាប់រងធ្វើជាខ្ញុំកូនដាច់ថ្លៃ ។ |
🔸មិនតែប៉ុណ្ណោះថែមមូត្រលាមក | គំរើក្អួតឈ្លក់ម៉ែកាន់ពេញដៃ |
មិននឹកខ្ពើមឆ្អើមស្រលាញ់បុត្រថ្លៃ | ថ្នមកូនយប់ថ្ងៃវិស័យកែវភ្នែក ។ |
🔸ចំណែកឳខ្លះបឺតបៀមលេបខ្ទុះ | អាសូរកូនប្រុសឈឺចាប់អនេក |
ឳនឹកខ្លោចចិត្តអាណិតកូនពេក | កើតរោគចម្លែកយំស្រែកឥតល្ហែ ។ |
🔸លុះម៉ែពុកឈឺកូនថារវល់ | មានប្រាក់អាងជួលអ្នកផ្សេងឱ្យថែ |
យកលេសធ្វើការរកលុយមើលម៉ែ | បាត់មុខរាប់ខែយូរៗឃើញម្តង ។ |
🔸ពុកម៉ែឈឺខ្លាំងពេទ្យគិតចង់ជួយ | កូនថាកុំព្រួយអាណិតគាត់ផង |
ទុកគាត់រស់យូររឹតឈឺកន្លង | ឱ្យពុកម៉ែឆ្លងផុតការចុកចាប់ ។ |
🔸ប្រៀបមកខ្លួនយើងទោះឈឺយ៉ាងណា | ខ្វាក់ខ្វិនពិការគង់មិនចង់ស្លាប់ |
ផ្លូវបុណ្យមិនដើរទៅដើរផ្លូវបាប | កងច័ក្ររាប់ហាបឃើញជាភួងផ្កា ។ |
នាទីកំណាព្យ រៀបរៀងដោយៈ ឧបាសិកា ឱម លក្ខិណា
🔸Last Updated កំណែចុងក្រោយ on June 18, 2024
Facebook Comments