ចេះពីរៀន មានពីរក
បទពាក្យ៧
– ចេះមកពីរៀនមានពីរក | ហៃស្ងួនពន្លកគ្រប់អង្គា |
ពាក្យចាស់ពន្យល់រាល់វេលា | ឱ្យកូនគ្រប់គ្នាចងចាំទុក ។ |
– លោកថាចំណេះបានពីរៀន | នេះដំបូន្មានចំពោះមុខ |
ចំណេះជួយ ឆ្លងចម្លងទុក្ខ | ចូរចាំទំនុកលោកស្រដី ។ |
– វិជ្ជាគឺជាឃ្លាំងសម្បតិ្ត | ចាយមិនចេះខ្ចាត់ទេពីសី |
ចោរលួចមិនបាត់ទោះយប់ថ្ងៃ | ចរណៃចំណាំគឺវិជ្ជា ។ |
– ចំណេះអាចស្គាល់ពន្យល់ផ្លូវ | ស្គាល់ហេតុខុសត្រូវសព្វការងារ |
បើមានឆន្ទៈខ្វះវិជ្ជា | ធ្វើអ្វីនានាច្រីនសៅហ្មង ។ |
– អវិជ្ជាងងឹតពិតដូចខ្វាត់ | យល់ក្តីគ្រោះថ្នាក់ច្រីនកន្លង |
សូន្យសុងលង់លិចភេ្លចឆ្គាំឆ្គង | សឹងសេពគប់ផងដោយបាបកម្ម ។ |
– ពាក្យពីបូរាណបានចងចារ | តំណដូនតាជាបណ្តាំ |
ហៃមាសស្ងួនអើយចូរកូនចាំ | លោកផ្តាំភ្លើងភ្លឺគឺប្រាជ្ញា ។ |
– កកើតចំណេះគឺខិតខំ | សន្សំសង្វាតឆ្លាតសិក្សា |
ប្រមូលតក់ៗឆក់តម្រា | មានលេខអក្ខរាជាប្រភព ។ |
– ចេះចាំកាលណាភ្លឺកាលនោះ | នាំខ្លួនផុតគ្រោះលែងធុញថប់ |
ភ្លឺអចិន្រ្តៃយ៍ទាំងថ្ងៃយប់ | ឧបសគ្គសព្វគ្រប់ឈប់អំពល់ ។ |
– ពុកពោលរួចហើយឃា្លមួយថា | ចង់បានផ្លែផ្កាឱ្យដុតគល់ |
កូនអើយប្រឹងរៀនហ៊ានឈ្មុសឈ្មុល | ថ្ងៃមុខគង់យល់ដោយសម្បតិ្ត ។ |
– កំណប់មាសប្រាក់គឺសាលា | ត្រូវកាយកាប់ឆ្ការកុំស្ងៀមស្ងាត់ |
កូនចេះចាំហើយស្បើយវិបត្តិ | ទុក្ខព្រួយខ្ចាយខ្ចាត់ពីអាត្មា ។ |
– ក អ៊ើយកកើតជារូបកាយ | កូនកុំកាត់ឆ្ងាយពីកិច្ចការ |
កាប់គាស់កុះករល្អកាយា | កេរកាលផ្តាំថាកុំកោងកាច ។ |
– ខ អ៊ើយខខំកុំខូចខិល | ខកខានប្រាណខ្ជិលវិលទាល់ប្រាជ្ញ |
ខែងរ៉ែងក្រែងខុសឈ្មោះខូចកាច | ខិតខំខ្លបខា្លចអាចសុខា ។ |
– គ អ៊ើយគគួរចេះគិតគូរ | ចេះគាប់គុណគ្រូកុំគេចបា |
កុំកួចគុំគួនកាន់មោហា | គេងគិតកិច្ចការគង់គប្បី ។ |
– ឃ អ៊ើយឃឃើញភាពឃោឃៅ | កុំទៅឃុបឃិតជិតគេអី |
ជួយឃាត់មនុស្សឃាតឱ្យឃ្លាតភ័យ | កើតក្តីឃុំឃាំងទាំងអ្នកជួយ ។ |
– ង អ៊ើយងងឹតពិតដូចងោះ | ងប់ងុលជ្រុលជ្រួលព្រោះខ្វះព្រួយ |
ងីងើងំៗយំរងួយ | ងើបងើយផុតត្រួយធ្លោយការងារ ។ |
– ច អ៊ើយចចាប់ចេះចាត់ចែង | ចាស់ៗលោកថ្លែងថាចិត្តជា |
ចូលចិត្តចោទស្រាយចែកចាយគ្នា | ចាំចុះអ្នកជាចេះចចារ ។ |
– ឆ អ៊ើយឆឆោមកុំឆើតឆាយ | ឆុងឆាំងនាំកាយក្លាយប្រេះឆា |
ឆិនឆៃដៃឆៅឆាប់ឈើផ្សា | កុំឆោតអាត្មាឆាបឆួលឆេះ ។ |
– ជ អ៊ើយជជួបជោគជយា | ជនជាតិអ្នកជាល្អពិសេស |
មិនជេរជជែកស្រែកចចេស | ជួយជាតិប្រទេសមិនជិះជាន់ ។ |
– ឈ អ៊ើយឈឈានឱ្យលឿនឆាប់ | ឈូឆរប្រញាប់ឈោងឱ្យទាន់ |
កុំឈៀងឈរឈប់ចង់ទប់ឈ្នាន់ | ខំប្រឹងរួសរាន់ទាន់ឈឺចាប់ ។ |
– ញ អ៊ើយញញឹមកុំញញើត | កុំញាក់ញ័រព្រើតប្រឹងប្រញាប់ |
ញុះញង់ញឹកញាប់គាប់កុំត្រាប់ | ញ៉េះញ៉ោះខុសច្បាប់នាំញាតិស្អប់។ |
– ដ អ៊ើយដឹងដល់សល់ដើមដាន | ដេកដើរប្រមាណដានប្រសព្វ |
ដាំដុះដេរដាស់អស់ធុញថប់ | ដូចដឹងដល់ដប់ឈប់ដុនដាប ។ |
– ឋ អ៊ើយឋឋិតក្នុងឋានសុខ | បឋមស្តម្ភស្តុករៀងដរាប |
ឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ព្រោះគ្មានបាប | សាងបុណ្យឱ្យកា្របជួបសួគ៍ឋាន ។ |
– ឌ អ៊ើយឌឌឺឮប្រឌិត | ដៀមដាមញាតិមិត្តពិតរំខាន |
ឌុកដាន់ឌឺដងសៅហ្មងប្រាណ | ដៀលខុសដើមដានគេផ្តន្ទា ។ |
– ឍ អ៊ើយឍធំជួបជុំញាតិ | វឌ្ឍនភាពជាតិឃ្លាតវេរា |
ចាកផុតទុក្ខទោសព្យុះព្យោមារ | ឆ្លងកាលវឌ្ឍនាអភិឌវ្ឍន៍ ។ |
– ណ អ៊ើយណណាស់ប៉ះអ្នកណា | ដំណាងដួនតាចារទៀងទាត់ |
ដំណឹងតំណតប្រវតិ្ត | ដំណើរធំធាត់ដំណែលកេរ្តិ៍ ។ |
– ត អ៊ើយតតូចនៅតេះតះ | តោងតាមតាចាស់ណាមាសមេ |
តូចតាចកុំតាំងខ្លាំងជាងគេ | តក់ៗគង់តែតាមគេទាន់ ។ |
– ថ អ៊ើយថថាឱ្យថែថួន | ថោកដៃថ្លៃខ្លួនលោកថាគ្រាន់ |
ថែកេរ្តិ៍ថេរថិតគិតគ្នេរគ្នាន់ | កុំថប់ធុញទ្រាន់ចេះថែមថយ ។ |
– ទ អ៊ើយទទៅឱ្យទៀងទាត់ | ទន្ទេញចាំមាត់ទើបមិនស៊យ |
ទិសទីទើសទាល់កុំទៅញយ | ទាស់ទែងនាំឱ្យទុក្ខទោសា ។ |
– ធ អ៊ើយធធនធានធូរធារ | ធំធាត់សោភាសមប្រាថ្នា |
សន្ធឹកសន្ធាប់គាប់ចិន្តា | សន្សំធម៌អាថ៍កុំធុញថប់ ។ |
– ន អ៊ើយននាងកុំទំនេរ | និត្យនៅរិះរេរៀនឱ្យចប់ |
នោះទើបនឹមនួនមានកំណប់ | ន័យនេះជាទ្រព្យណានួនភ្ងា ។ |
– ប អ៊ើយបបោះបង់ឱ្យបាន | បែបបទសាមាន្យធ្វើបាបគ្នា |
កុំបែកបែរបុណ្យគុណបុព្វជា | បីបមបុត្រភ្ងាជាប្រចាំ ។ |
– ផ អ៊ើយផផុសដុះផល្លា | បំផុតផ្លែផ្កាព្រោះប្រឹងដាំ |
ភោគផលផូរផងផ្ចង់ផ្សែផ្សាំ | ផូងផាងផឹកញ៉ាំងផលមិនផេះ។ |
– ព អ៊ើយពពោលពាក្យឱ្យពិត | ដូចពេជ្រប្រណីតពេញពិសេស |
កុំពានពួកពាលពុតមិនខ្មេះ | ពាក់ព័ន្ធពួកនេះខូចពូជពង្ស ។ |
– ភ អ៊ើយភរភូតនាំអភ័ព្វ | ភាន់ភាំងបង់ទ្រព្យមិនគាប់គង់ |
ភិតភ័យភោគផលផ្តល់លិចលង់ | ពិភពល្ងិតល្ងង់កុំសំភី ។ |
– ម អ៊ើយមមានមិត្តចិត្តមួយ | មាំមួនមិនព្រួយមួយជីវី |
មាសមេមើលមុខមុនមានពីរ | មោះមុតមូលមីរឱ្យម៉ឹងម៉ាត់ ។ |
– យ អ៊ើយយយាន្តស្ពានយិតយោង | យាងយាត្រកុំឃ្លោងយើងប្រយ័ត្ន |
ប្រយោជន៍យឺនយូរគួរយាមស្កាត់ | ប្រយែងប្រយ័ត្នយល់គ្រប់យ៉ាង ។ |
– រ អ៊ើយររស់រត់រករៀន | រិះរេរាប់អានញាតិជិតខាង |
រួតរះរួសរាន់ទាន់សំណាង | រឹងរូសរ៉ូងរ៉ាងរែងរិចរិល ។ |
– ល អ៊ើយលលេងកុំលីលា | លូកលាន់ប៉ោបៀវាខូចខិល |
លោភលន់លួចលាក់ធ្លាក់មន្ទិល | លិចលង់ខូចខិលគួរលះលែង ។ |
– វ អ៊ើយវវាងរឿងវិបត្តិ | វៀចវេរប្រយ័ត្នគេវាស់វែង |
វានឹងវិលវល់យល់ទាស់ទែង | វឹកវរវង្វេងគេវាត់វិញ ។ |
– ស អ៊ើយសសួនស្ងួនសុខសាន្ត | ញាតិសរសើរប្រាណសាយសព្វពេញ |
សន្សំសិក្សាសូត្រទន្ទេញ | សោកសៅទោម្នេញសឹងសូន្យសោះ ។ |
– ហ អ៊ើយហហាត់ឱ្យហំហួន | ហើយហាមមាសស្ងួនកុំហើរហោះ |
ហួងហែងហួសហេតុអសុរស | ហិនហោចរបស់អស់ហ៊ឺហា ។ |
– ឡ អ៊ើយឡឡើងកុំឡប់ឡែ | ឡេះឡោះចែប្រែឡកឡូឡា |
ឡឹកឡក់ឡេឡឺមិនធ្វើការ | លោកថាឡប់ឡិនមិនល្អឡើយ ។ |
– អ អ៊ើយអឱ្យចិត្តអង់អាច | កុំអាងអំណាចឥតកោះត្រើយ |
អែបអបអញឯងក្រែងមិនស្បើយ | កុំអួតអ្នកអើយចេះឱនអត់ ។ |
– សាមអ៊ើយសិបបីតួនេះឯងហើយ | មាសស្ងួនកូនអើយលោកកំណត់ |
ប្រៀបបានប្រទីបពិតប្រាកដ | ភ្លឺច្បាស់បំផុតទាំងយប់ថ្ងៃ ។ |
– កូនអើយខំរៀនឱ្យសកម្ម | រៀនផ្សំផ្សែផ្សាំពិសោធន៍ច្នៃ |
រៀនបូកគុណគូររៀនយប់ថ្ងៃ | រៀនកុំសំចៃរៀធ្វើការ ។ |
– រៀនបណ្តុះដាំដំណាំគ្រប់ | រៀនកុំធុញថប់គ្រប់សញ្ញា |
រៀនលីសែងរែកបែកប្រាជ្ញា | រៀនសព្វស្រែច្បាររៀនសាងសង់ ។ |
– រៀនគូរចាំងឆ្លាក់វិចិត្រករ | រៀនត្រាច់បើកបររៀនផ្ចិតផ្ចង់ |
រៀនសាងសីលទានរៀនស្មោះត្រង់ | រៀនបំបាត់បង់នូវបាបកម្ម ។ |
-រៀនសរសេរស័ព្ទចាប់ចុងចួន | រៀនហាត់ពត់ខ្លួនជាប្រចាំ |
រៀនសព្វកីឡាកាយវប្បកម្ម | រៀនតស៊ូទ្រាំរៀនរកស៊ី ។ |
– រៀនហើយរៀនទៀតរៀនសព្វមុខ | រៀនរកទំនុករៀនសំភី |
រៀនរៀបរៀនរាប់គ្រប់នាទី | រៀនរួមសាមគ្គីរៀនសុចរិត ។ |
– រៀនហើយគង់ចេះតម្រេះបាន | រៀនចប់កល្យាណបានផលពិត |
ចេះចាំជាថ្នាំដ៏ស័ក្តិសិទ្ធ | ចាស់ៗចូលចិត្តអ្នកចេះការ ។ |
– ចេះបានជាប្រាជ្ញជាបណ្ឌិត | ចេះបានជាព្រឹទ្ធជាគ្រូបា |
ចេះដេកដើរស្តីពិចារណា | ចេះនាំអាត្មាយល់ផ្លូវល្អ ។ |
– ចេះជួសចេះជុលចេះធ្វើជាង | ចេះភ្លេងចេះច្រៀងសិល្បករ |
ចេះច្បាប់វិន័យចេះសីលធម៌ | ចេះសព្វអក្សរគ្រប់ភាសា ។ |
– កូនអើយឳពុកទុកបណ្តាំ | ចូរស្ងួនចំណាំរាល់រូបា |
កុំរៀនវិជ្ជាក្រៅតម្រា | ជាអាទិ៍ស្រីស្រាល្បែងអបាយ ។ |
កុំរៀនធ្វើចោរចេះលួចឆក់ | ចេះភរកុហកបោកប្រាស់ប្រាយ |
ចេះហ៊ឺហាហួសឈ្មោះអន្តរាយ | ពុកផ្តាំឆោមឆាយកុំឱ្យរៀន ។ |
– កូនអើយចំណេះពិសេសផុត | នោះគឺប្រាកដចេះខ្មាស់អៀន |
សូវខ្វះសម្បតិ្តទ្រព្យធនធាន | តែទ្រង់ខ្មាស់អៀនកុំខ្វះអី ។ |
– ឯឃ្លាមួយទៀតគួរនឹកភ្នក | មានមកពីរកលោកស្រដី |
កុំស្ពឹកស្រពន់ស្ងួនប្រុសស្រី | ដេកដើរយបថ្ងៃរំពៃគិត ។ |
– បើរពិសដៃទើបផ្ទៃឆ្អែត | នោះជាបុព្វហេតុច្នៃប្រឌិត |
ត្រូវស្នេហ៍កិច្ចការស្មើជីវិត | នោះទើបវរមិត្តពិតមានបាន ។ |
– ឧស្សាហ៍ព្យាយាមកុំទំនេរ | ប្រឹងប្រែងគ្នាន់គ្នេរគង់ស្រាកស្រាន្ត |
របរសុចរិតឥតសាមាន្យ | បង់បោយមើលប្រាណស្មានកម្លាំង ។ |
– រកស៊ីផ្សែងផ្សំសន្សំទ្រព្យ | រិះរេឱ្យជាប់កុំឆុងឆាំង |
កុំលោភលាភផលលើសកម្លាំង | ប្រមាណចានឆ្នាំងជាទម្លាប់ ។ |
– កុំដេកផ្សងព្រេងពឹងវាសនា | រង់ចាំទេវតាផ្តល់ភោគភ័ព្វ |
សង្ឃឹមរាសីមមៃទ្រព្យ | សំណាងមិនគាប់អភ័ព្វខ្លួន ។ |
– ចង់ឆ្ងាញ់ខំស្វែងរកអន្លក់ | ស្ទុះស្ទាកុំស្ទក់ទើបមាំមួន |
ចង់ស្បើយកុំគិតនឿយហត់ខ្លួន | នោះជាច្បាប់ក្បួនលោកស្រដី ។ |
– ប្រឹងរកនាំមកនូវភោគផល | បើខ្វះខ្វាយខ្វល់នាំក្រក្រី |
ទាល់ណាស់គាស់កាយធរណីដី | ម្ល៉េះគង់បានឆីខ្លួនរស់បាន ។ |
– មានជើងមានដៃសព្វទាំងទ្វេ | កុំសុំទានគេអាប់ឱនប្រាណ |
សឹងស៊ីឈ្នួលគេក៏រស់បាន | កុំត្រាច់សព្វឋានសំពះគេ ។ |
– ចេះចាយឆោមឆាយត្រូវ ចេះរក | ពុកផ្តាំពន្លកស្ងួនមាសមេ |
ក្រខ្សត់អត់ឃ្លានព្រោះទំនេរ | ទ្រព្យធនមានទ្វេព្រោះឧស្សាហ៍ ។ |
– ឃ្លានេះរិះគិតពិនិត្យចុះ | ចូរស្ងួនស្រីប្រុសពិចារណា |
ចំណេះចេះបានពីសិក្សា | សម្បតិ្តទ្រព្យាបានពីរក ។ |
– ដូច្នេះពាក្យថាចេះពីរៀន | ជាដំបូន្មានត្រូវចាប់យក |
ធនធានកើតមានព្រោះប្រឹងរក | ពន្លកគួរយកជាតម្រា ។ |
– សំណាងកូនណាស់កើតជាខែ្មរ | មិនថាក្រុងស្រែឬចំការ |
ឱ្យតែមានចិត្តមានប្រាជ្ញា | មិនខ្វះមុខការប្រកបឡើយ ។ |
– ខ្លាចម្យ៉ាងតែខាងខ្ជិលទ្រមក់ | ស្ពឹកស្រពន់ស្ទក់ធ្វើកន្តើយ |
បើនឹងឧស្សាហ៍ព្យាយាមហើយ | ជីវិតនឹងស្បើយសល់ត្រើយសុខ ។ |
– ធម្មជាតិស្រុកយើងអំណោយផល | ទឹកដីយើងផ្តល់សម្បតិ្តស្តុក |
កូនអើយខំរកកុំសំកុក | ក្តីសុខស្រណុកដ្បិតឧស្សាហ៍ ។ |
– នេះបទទំនុកឳពុកផ្តាំ | ពន្លកចូរចាំណាកូនណា |
ពាក្យពុកផ្ញើទុកនឹងអក្ខរា | ផ្តល់ឱ្យធីតាសំណព្វចិត្ត ។ |
– កូនអើយវិជ្ជាជាទ្រព្យធន | ប្រាជ្ញាជាទុននៃគំនិត |
កេរ្តិ៍ឈ្មោះជាយសនៃជីវិត | ន័យនេះគេងគិតកុំកន្តើយ ។ |
– ពាក្យពុកផ្តាំទុកប៉ុណ្ណេះហោង | បញ្ចប់ចងក្រងប៉ុណ្ណឹងហើយ |
សូមស្ងួនសំរេចត្រាច់ដល់ត្រីយ | អនាគតស្បើយឃ្លាតទុក្ខភ័យ ។ |
– សូមជីវិតកូនភ្លឺត្រចះ | ដូចចួងច័ន្ទរះពេញបូរណ៍មី |
ប្រសព្វសុខសាន្តប្រាណប្រិមប្រិយ៍ | ប្រកបជោគជ័យតរៀងទៅ ។ |
– ពេលអត់ពីពុកកូនកុំភ្លេច | ពិនិត្យទឹកប៊ិចក្នុងសៀវភៅ |
អក្ខរាចារចួនផ្ញើស្ងួនពៅ | ពេលពុកមិននៅត្រូវគេងគិត ៕ |
កំណាព្យនិពន្ធដោយៈ លោក សុខ សុធន
វាយអក្សរកុំព្យូទ័រជាថ្មីដោយៈ ភិក្ខុ កិច្ចភិរតោ ឡាយ រិន
វត្តខេមររតនារាម, ថ្ងៃទី១៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៩
🔸Last Updated កំណែចុងក្រោយ on August 9, 2024